Als "Official Member" van RW.COM heb ik dit weekend het voorrecht (als je het zo wil zien) om het nieuwe album van RW te beluisteren. Binnen 2 weken wordt hij officieel gereleased en oh wat wordt het spannend. WANT dit is niet zomaar een album. Het is een afwijking, een serieuze afwijking van wat we gewoon zijn van RW. Geen popsongs en nee ook geen 14 rudeboxkes. Een mix van verschillende stijlen, van verschillende invloeden, en met inbreng van o.a. William Orbit en vooral de Pet Shop Boys + een cover van Manu Chao. Zelfs onze eigenste DEWAELE Brothers hebben een remix gemaakt! Vele zullen raar opkijken, andere zullen RW nu pas beginnen appreciëren of juist niet ?! Leve de jaren 80' ! Hieronder een korte, eerlijke visie van mezelf over het album.
1) Rudebox: Na een paar keer horen is dit nummer gewoon goed. Veel kritiek gekregen omdat RW zijn stijl verloochent, maar scoren doet het toch als je de hitlijsten bekijkt. En als je op een zaterdagnacht plots in a place like Petrol Rudebox door de boxen hoort galmen, denk je toch : well done Rob!
2) Viva Life on Mars : Wat moet ik hier van denken?! Een country muziekje, volop line dansen à volonté tot aan het refreintje en dan ..... Leve de mondharmonica.
3) Lovelight: Is het George Michael of Michael Jackson? Nope, het is gewoon R op zijn gayst mogelijk! En ook dit is na een paar keer luisteren gewoon weer een goed nummer. Vooral de intro is sterk. Voor wie het nog niet heeft gehoord, zie vorige post! Gaydisco or not?
4) King of The Bongo: De cover van manu chao! Een cover is natuurlijk easy maar ge kunt goed of slecht coveren en dit is zeer goed gecovered. En dus is dit het allerbeste nummer van de cd (aan wie de eer natuurlijk)! Lily Allen als vocals gebruiken was een goed idee voor het nummer en geen goed idee voor de roddels! Leve de trompetisten! En plots op het einde, Robbie op zijn Frans! Een Brit met frans accent ...
5) She's Madonna: Kraftwerk meets the Pet Shop Boys performed by RW. Dit wordt ongetwijfeld het meest besproken nummer van het album. Het is namelijk, volgens vele insiders, een lied over Guy Ritchie (de man van) en zijn avontuurtjes. Ik blijf iets op men honger zitten bij dit nummer. het refrein gaat als volgt : " L
ove you baby but face it she's Madonna, No man on earth would say that he don't want her, It's me not you I've got to move on, You're younger too but she's got her groove on, I'm sorry love Madonna's calling me" . Kan het stemmetje nog hoger??
6) Keep On: Nog meer rapgedoe als in Rudebox! Slechtse nummer van het album. Waarschijnlijk omdat het veel te snel gaat voor mijn kennis van het Engels. Tegen het einde wel beter
7) Good Doctor. Zeer sterk nummer met zeer herkenbaar gospelsong. Leuk refreintje, leuke rap, funny tekst! Kort samengevat: het happy-number van het album met een geweldig mini-jazz stukje.
8) The Actor: Net The Confetti's, wie kent ze nog. Dit nummer hoort thuis in de muziek van de jaren tachtig. Over het leven van een acteur, over het leven in LA. Net de Pet Shop Boys (weeral). En wederom een serieuze verwijzing naar Guy Ritchie van (alweer) Madonna.
9) Never Touch that Switch: we blijven in de stijl van het vorige nummer. Zware electro-pop met een herkenbaar Rudebox sampletje. Dit nummer valt ergens wel te vergelijken met Rudebox, maar dan de rustige en betere versie. Kan zeer goed scoren in de nightclubs!
10) Louise: de samenwerking met William Orbit (producer madonna). Ergens vind ik het best wel ok, ieder album heeft zijn slow nodig, deze dan nog met wat beats op de achtergrond! Maar toch, nie echt mijn ding!
11) We are the Pet Shop Boys: De titel zegt genoeg. Een song over en voor de Boys. Klinkt goed, leuke beats. R sounds like a robot.
12) Burslem Normals: Een nummer dat vol zit met synthesizergeluidjes. Blijft in de trend van the Pet Shop Boys. Een leuke poging, maar meer ook niet.
13) Kiss Me: Het meest foute nummer. Het nummer dateert uit 1981 en dat hoor je onmiddellijk. Het doet me wat denken aan Kylie van de jaren 90. Beats à la Technotronic. Einde van het nummer is gewoon freaky geweldig. Hoe verder het album loopt, hoe queerer (you know what I mean) het wordt.
14) The 80's: Lang geleden, maar dit nummer is helemaal in de stijl van de Rudebox. Ook hier zou een tekstboekje vrij praktisch zijn. Een ode aan de jaren 80. Absoluut één van de nummers dat ook op een ander RW album zou passen. Doet me ook wel wat denken aan The Streets.
15) The 90's: Klinkt net als het vorige, maar wel beter! Duidelijk een verwijzing naar zijn periode van Take That en de drank- en drugsverslaving. Leve de zelfkennis in dit nummer. Misschien wel de sterkste tekst van het album
16) Summertime: Rustig nummer om af te sluiten met een leuk refreintje. Gaat over zijn drugsgebruik en de hallucinerende gevolgen (i love to see bunnies freeze in the snow).
Een 7,5 op 10 als finaal resultaat. Sterke nummers afgewisseld met flauwe would-be nummers.
Er gaan heel veel negatieve kritieken op komen, maar dit album is maar een tussendoortje. Iets wat RW zelf wou en waar iedereen zijn gedacht mag over hebben.
RW kon het niet beter omschrijven:
Rudebox is far from the end of Robbie Williams as we know it, but more a readjustment, a smile and a nod to the future.
